The Dead Don’t Die ซอมบี้ + ฮิปสเตอร์

เข้าโรงที่ House Samyan อย่างเงียบๆ หนังซอมบี้ฮิปสเตอร์ (ขอนิยามแบบนี้ก็แล้วกัน) The Dead Don’t Die ของผู้กำกับฮิปสเตอร์ตัวพ่อ จิม จาร์มุช ที่บอกว่าเข้าโรงเงียบๆ และน่าจะออกจากโรงไปเงียบๆ เช่นกัน ก็เพราะนี่ไม่ใช่หนังซอมบี้มาตรฐานที่ผู้ชมไทยอาจจะชอบ แต่เป็นหนังซอมบี้ผสมตลกเสียดสี ไม่น่ากลัวเท่าน่าขัน และเต็มไปด้วยมุกเพี้ยน หรือมุกแบบ “ต้องรู้ทางกัน” ถึงจะเอ็นจอยได้ตลอดรอดฝั่ง

The Dead Don’t Die เป็นเรื่องของเมืองเล็กๆ ในอเมริกาที่เกิดปรากฏการณ์ประหลาด เมื่อแกนโลกหลุดจากขั้ว (มีจริงหรือเปล่าเนี่ย) ทำให้นาฬิกาเดินเพี้ยน กลางวันกลางคืนสับสนไม่เป็นระเบียบ ตำรวจประจำเมืองสองนาย เล่นอย่างหน้าตายสุดยอดโดย อดัม ไดรเวอร์ และ บิล เมอเร่ย์ ออกสืบสวนเหตุการณ์ประหลาดต่างๆ ทั้งสัตว์เลี้ยงหาย และฆาตกรรมโหดในร้านอาหาร เหยื่อถูกควักไส้พุงออกมากอง เมื่อเล็กๆ อันสงบเงียบแห่งนี้มีอันต้องถูกคุกคามโดยอำนาจเหนือธรรมชาติ จนต้องตามมือดาบซามูไรและแม่มดประจำอำเภอ (แสดงโดย ทิลด้า สวินตัน) ออกมาช่วยกำราบอาเพศ!

หนังตระกูลซอมบี้ ถูกปลุกขึ้นมาสร้างใหม่ สร้างแล้วสร้างอีก โดยผู้กำกับหนังทั้งโลก แต่พอเป็น จิม จาร์มุช ซอมบี้ฝูงนี้จึงเซอร์เหลือเกิน จาร์มุชเป็นผู้กำกับอินดี้รุ่นแรกๆ ของอเมริกา โด่งดังและสั่นสะเทือนวงการหนังอเมริกันนอกกระแสมาตั้งแต่ทศวรรษที่ 90 ด้วยลีลายียวน ตลกนิ่งๆ และสไตล์ที่ท้าทายการเล่าเรื่องแบบคลาสสิก หนังเรื่องดังเรื่องแรกของเขาคือ Stranger in Paradise หนังอินดี้ขาวดำที่ได้รางวัลกล้องทองคำที่เมืองคานส์ ต่อมา จาร์มุช ทำ Dead Man หนังสุดเซอร์นำแสดงโดย จอห์นนี่ เด็ปป์ ช่วงปี 2005 หนังของ จาร์มุช ที่เข้าโรงในไทยคือ Broken Flowers มี บิล เมอเร่ย์ เล่นเป็นชายที่ออกเดินทางไปเยี่ยมแฟนเก่าหลายคนทั่วอเมริกาเพื่อหาว่าใครเป็นแม่ของลูกกันแน่ และล่าสุดคือ Only Lovers Left Alive ที่ผู้เขียนคิดว่าเป็นหนังแวมไพร์ที่ดีสุดเรื่องหนึ่ง มี ทิลด้า สวินตัน กับ ทอม ฮิดเดิลสตัน เล่นเป็นคู่แวมไพร์ที่มีชีวิตอยู่มานานหลายร้อยปีและประกอบอาชีพเป็นนักดนตรี

The Dead Don’t Die ไม่น่าจะเป็นหนังที่ต่อไปคนจะจดจำได้ ไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่นี่เป็นเหมือนหนังที่ จาร์มุช ทำเอาสนุก ไม่ซีเรียส ไม่ได้พยายามจะเป็นอะไรมากกว่าที่เห็น และใช้เสน่ห์ของดารามากมายเพื่อปล่อยมุกและบริหารสไตล์นิ่งๆ หน้าตายที่แกถนัด นอกจาก อดัม ไดรเวอร์, บิล เมอเร่ย์ และ ทิลด้า สวินตัน หนังยังมีนักร้องจอมเก๋า ทอม เวทส์, โคลเอ้ เซวินญี่ และที่สำคัญคือ อิกกี้ พ๊อพ นักดนตรีร็อกรุ่นเดอะ ที่มาแสดงเป็นซอมบี้ ใครที่รู้จัก อิกกี้ พ๊อพ คงตบเข่าฉาด ว่าทำไมไม่มีใครจ้างแกมาเล่นบทผีดิบมาก่อน เพราะหน้าตาแกแบบไม่ต้องแต่ง ไม่ต้องใส่เอฟเฟค ก็เหมือนซอมบี้จะแย่อยู่แล้ว

ที่บอกว่าเป็น “ซอมบี้ฮิปสเตอร์” ก็เพราะบรรดาดาราเหล่านี้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนเท่ เก๋ ไม่โหล เป็นดาราหรือนักร้องที่ไม่ใช่สายตลาดจ๋า แต่มีเสน่ห์ประหลาดที่ต้องรสนิยมกับคนคูลๆ ทั้งรุ่นเก่าและใหม่ และหนังก็ใช้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้เต็มที่ในการสร้างตัวละคร ในบทสนทนา ในมุกตลก ในการเลือกเพลง และในความเพี้ยนบ้าบอที่เราให้อภัยได้ก็เพราะเป็นนักแสดงเหล่านี้ เรื่อยไปถึงฉากจบที่คงทำให้คนดูเหวอไม่เบา

ถ้าใครไม่เคยดูหนังของ จิม จาร์มุช เรื่องนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นได้ แต่แนะนำว่าลองไปหาเรื่องก่อนๆ หน้ามาดู โดยเฉพาะ Only Lovers Left Alive และ Paterson ที่มี อดัม ไดรเวอร์ เป็นพระเอกเช่นกัน หนังของ จาร์มุช อาจจะมีความ “อเมริกันๆ” หรือถ้าจะให้ชัดก็ “นิวยอร์กๆ” มากไปสักนิดในบางทีจนทำให้ชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บ้านๆ อย่างเราอาจจะต่อไม่ติด แต่ในฐานะคนทำหนังร่วมสมัยของอเมริกา เขาเป็นศิลปินที่มีแนวทางชัดเจน และเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของภาพยนตร์สมัยใหม่อย่างแท้จริง